19.09.2016r-moje narodziny
Witam,
wszystkich bardzo serdecznie.Założyłam bloga z myślą o podzieleniu się moją pasją i miłością,którą są psy.Od zawsze w moim domu musiał być jakiś zwierzak.Miałam psy,koty,żółwia,chomiki.Ale moje serce zostało jednak przy psach.Generalnie zawsze brałam psy ze schroniska(gorąco polecam,nie ma jak wziąść takiego pieska,który odwdzięczy się ogromną miłością i wiernością),oraz psy,które ktoś chciał oddać,czy jak zdarzyła się sytuacja,że ktoś chciał utopić szczeniaka.Obecnie jestem posiadaczką suki rasy Biały Owczarek Szwajcarski.Jest to pierwsz raz w moim życiu,kiedy zdecydowałam się na wzięcie ,,rasowego'' psa.Nie zrobiłam tego,dlatego że to jest prestiż jak to by powiedzieli niektórzy,a po prostu kiedy znajomi powiedzieli mi o tej rasie i zobaczyłam ją w internecie serce mi stanęło i wiedziałam,że musze spełnić swoje marzenie.
Pokaże Wam zdjęcie,w którym się zakochałam od pierwszego wejrzenia:
(zdjęcie wzięte z google grafika)
Po tym czasie zaczełam się dowidywać co nie co więcej o tej rasie.
Przykładowa strona opisująca rasę:
https://www.psy.pl/rasa/bialy-owczarek-szwajcarski/
BIAŁY OWCZAREK SZWAJCARSKI
Inteligentny, lubiący wykonywać zadania, których wymaga od niego człowiek, energiczny owczarek podobny do owczarka niemieckiego. Występuje w dwóch odmianach szaty: krótko- i długowłosej. Biały owczarek potrafi spokojnie przeleżeć cały dzień, ale potrzebuje minimum godziny intensywnego spaceru dziennie. Traktowane łagodnie, uczą się bardzo szybko.
Charakter
Białe owczarki szwajcarskie wywodzą się od owczarków niemieckich. Jednak ich hodowla poszła w innym kierunku niż hodowla owczarków niemieckich. Hodowcy dążyli przede wszystkim do uzyskania miłego psa rodzinnego. Sprzyja temu jego wygląd – biały pies, nawet duży i o stojących uszach, wygląda łagodniej niż pies ciemny.
U białych owczarków nie podtrzymywano predyspozycji do sportów obronnych. Również selekcja wystawowa poszła w innym kierunku. Białe owczarki mają grzbiety proste, a nie opadające jak u współczesnych wystawowych owczarków niemieckich.
Różnice występują także w psychice tych dwóch ras. Biały owczarek jest spokojniejszy i mniej pobudliwy niż typowy owczarek niemiecki. Dzięki temu jest łatwiejszy w prowadzeniu.
Umiejętności
Białe owczarki można szkolić w kierunku posłuszeństwa sportowego, tropienia czy agility. Choć mniej żywiołowe od niemieckich, wymagają jednak czasu. Biały owczarek potrafi spokojnie przeleżeć cały dzień, ale potrzebuje minimum godziny intensywnego spaceru dziennie.
Szkolenie i wychowanie
Białe owczarki zachowały typową dla typowego owczarka chęć do współpracy z człowiekiem. Traktowane łagodnie, uczą się bardzo szybko. Są łagodne i cierpliwe w stosunku do dzieci.
Zdarzają się jednak osobniki przesadnie nieufne. Dlatego psy tej rasy wymagają starannej socjalizacji. Od małego należy je zapoznawać z różnymi sytuacjami, ludźmi, zwierzętami itp. W przeciwnym razie mogą reagować ucieczką lub agresją o podłożu lękowym.
Dla kogo ta rasa
Białe owczarki generalnie łatwo wychować; nadają się nawet dla początkujących właścicieli. Trzeba jednak pamiętać, że to spore psy, wymagające zapewnienia im ruchu i jakiegoś zajęcia. To dobry wybór dla aktywnej rodziny.
Wady i zalety
Wady
dwa razy do roku intensywnie linieje zdarzają się osobniki lękliwe
Zalety
spokojniejszy i mniej pobudliwy niż owczarek niemiecki łatwy do wychowania chętny do współpracy cierpliwy wobec dzieci
Zdrowie
Generalnie jest to rasa zdrowa, jednak zdarza się dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, dlatego najlepiej kupować szczenię po przebadanych rodzicach.
Żywienie
Nie jest wybredny, może być żywiony dobrej jakości suchą bądź mokrą karmą albo jedzeniem przygotowywanym w domu.
Pielęgnacja
Pielęgnacja szaty białego owczarka szwajcarskiego jest prosta – wystarczy szczotkowanie raz w tygodniu, częściej w okresie linienia. U psów długowłosych należy zwrócić uwagę na dłuższe włosy za uszami, bo mają one tendencje do filcowania.
Historia
Białe owczarki pochodzą od owczarków niemieckich. Początkowo rejestrowano i wystawiano także białe osobniki. Umaszczenie to spowodowane jest genem recesywnym. Żeby urodziły się białe szczenięta, oboje rodzice muszą przenosić ten gen. Jego nosicielem był Horand von Grafrath – pierwszy oficjalnie zarejestrowany owczarek niemiecki, który miał białego dziadka, psa o imieniu Greif.
Tak więc umaszczenie to pojawiało się od początku i nie uznawano go za gorsze. Pod koniec XIX wieku na dworze Habsburgów próbowano nawet wyprowadzić czystą linię białych owczarków, które miały dobrze się komponować z białymi sukniami królowych i siwymi końmi.
Współczesny wzorzec owczarka niemieckiego traktuje białe umaszczenie jako dyskwalifikujące. Przyczynili się do tego Niemcy w czasie II wojny światowej. Biały kolor uznali za wadliwy z kilku względów. Po pierwsze uważali, że kojarzenie psów białych z kolorowymi przyczynia się do zblednięcia nasycenia barwy rudej u potomstwa. To nieprawda, bo na rozjaśnienie koloru rudego wpływają zupełnie inne geny niż na powstanie białego.
Po drugie, białe psy uznano za „albinosy” i sądzono, że mogą być głuche, ślepe i nadwrażliwe na światło. Ten argument także nie ma pokrycia w rzeczywistości. Psy te nie są albinosami, gdyż posiadają normalny pigment w skórze, błonach śluzowych i oczach. Głuchota, ślepota i nadwrażliwość na światło mogą wystąpić u psów o białym umaszczeniu warunkowanym przez zupełnie inne geny.
Po trzecie, uważano, że białe psy nie nadają się do pracy, bo „zlewają się” z owcami. Tymczasem niektórzy pasterze woleli białe psy, bo mogli łatwo odróżnić je od wilków.
Cechy recesywne są bardzo trudne do eliminacji, dlatego do dziś w miotach owczarków niemieckich trafiają się białe szczenięta. Były one często usypiane przez hodowców tuż po urodzeniu lub po cichu rozdawane bez papierów. Szczególnie w Europie znacznie ograniczono występowanie tego umaszczenia. Jednak niektórzy hodowcy z USA i Kanady założyli kluby przeznaczone specjalnie dla białych owczarków i zaczęli hodować je niezależnie od „normalnych” owczarków niemieckich.
W Ameryce rasa do dziś znana jest pod nazwą „biały owczarek niemiecki” lub po prostu „biały owczarek”. Psy te tak spodobały się Europejczykom, że zaczęto je sprowadzać na Stary Kontynent i hodować, rejestrując w klubach amerykańskich lub europejskich, niestowarzyszonych z FCI. W Europie rasa zyskała nazwę „biały owczarek amerykańsko-kanadyjski”. Jej ogromna popularność przyczyniła się do uznania w 2002 roku przez FCI. O uznanie wystąpiła Szwajcaria i dlatego rasa uzyskała nową nazwę: „biały owczarek szwajcarski”.
Wszystko to spowodowało duże zamieszanie i problemy z rejestracją psów. Rodowody wielu niezależnych klubów nie są uznawane przez FCI. FCI nie chce też rejestrować psów z Ameryki, które figurują pod inną nazwą rasy.
Psy te są popularne w Ameryce i Europie, choć w USA hoduje się głównie odmianę krótkowłosą. Większość białych owczarków w Polsce jest zarejestrowana w klubach nieuznanych przez FCI. Pierwszy pies z papierami FCI przybył do nas w 2003 r., obecnie w ZKwP zarejestrowanych jest około 10 zwierząt tej rasy, a niedawno przyszedł na świat pierwszy miot.
Ciekawostki
W latach 20. XX wieku białe owczarki trafiły do USA i Kanady. Rasa została spopularyzowana najpierw właśnie w tych krajach – stąd biały owczarek szwajcarski funkcjonuje często jako biały owczarek amerykańsko-kanadyjski. Dopiero około roku 1970 pierwsze egzemplarze zostały importowane do Szwajcarii.
A oto zdjęcia mojej suni,kiedy się urodziła:
Dodaj komentarz